usi e costumi

Lu viccë
Vë sitë mëjë sëntutë dintë a li rrècchië stu soprannomë crijusë e sfrëculariéllë, ca tuttë la ggèntë dë li paesë atturnë cë lu ménë appriéssë sènza scuërnë? L'utëma votë, ca m' è capëtëtë, no m'ha fattë tantë mëlë, pëcché sopë ciaggë pënzëtë. Li vëdimë spissë pë la chiazzë crësciutë, pasciutë e gnucculëtë, comë a quillë ca a Natëlë, doppë na bella spënnëtë, së prëpërë raù, brodë e cëcuriunë cumë appuntë volë la tradizionë: la crèsta pavunazzë e ammucchëtë; l'uëcchië fatëvë ca non dinnë niéntë; li pénnë sopë lustrë e sottë allurdëtë; la rotë tonnë, quantë a lu trainë, ca accummëgliassë a tuttë si putèssë. Na léggia novë, manchë a farlë appostë, ha decrëtëtë ca pë lorë non c'é chiù ppostë. E si accussì éjë, më sapitë addicë quantë dë sti viccë hanna fè la valiggë?

Asculë mijë
Të në stè accucculëtë sopë a sta 'nchianëtë, 'ncërchiëtë da lu vvèrdë dë li vvignë a ulivëtë, e da lu corë m'èssë schiéttë e të lu dichë: " Quantë si bbèllë, Asculë mijë! ".

L'uëcchië së spannë da sopa Pompèjië, lu castiéllë përë na furtézza chiénë. Scënnénnë da rétë a lu Munëcipië e accurciannë pë la Funtanèllë, stëchë già da li partë dë lu Sërpentë, mièzzë a li casarèllë 'ndrëmëndëtë.

A mënë manchë lu Campësantë vècchië, pë tuttë quill' arvëlicchië dë pignë, ca juërnë a juërnë crèscënë. Acchiënë m'alluntënë da sta vëdutë e, doppë quattë zumpë dintë a la mëzzënë, arrivë a li murgë sopë a li vianovë. Ché bell'arijë ca së rëspirë, che spëttaculë ca s'ammirë.

Lu solë së struscë sopë a la jumërë, më 'ngëcaliscë e sèntë nu dëcrijë, atturnë: Cannèlë, Santaghëtë, Trojë, la tavëla longhë dë la tèrra fuggënë, la muntagnë spugliëtë dë lu Garghënë. Sottë më pèrdë dintë a na calandrèlla turchinë ca më fëcë 'ndravvëdè da luntënë la marinë.

Oggë, cumë a l'ati votë, so scisë finë abbascë Santa Marjië, nu raglië së sèntë da luntënë, 'n avëtë nu pochë chiù vvëcinë. Cumë a tantë suldëtë sparpagliëtë, ca së rëtirënë da na battaglië, doppë scapulëtë, li cuntadinë spussëtë dalla fatichë, pë la faccë 'ncazzëtë, na mazzë e la codë dë lu ciuccë mmënë, ca së në tornënë a la mmasonë.

Më në nchiènghë purë ijë, passannë pë sottë a l'archë dë lu spëdëlë. Na guardëtë a li catëllunë de lu cinëmë, e po', pë li mmënë dintë a li sacchë, arrivë a chësë frësckannë frësckannë.